27 Haziran 2010 Pazar
17 Haziran 2010 Perşembe
küçük minik kardeş
insan özler annesini, babasını, kardeşlerini... ama en çok küçük kardeşini. dört aydır görmediğin o küçük kardeş kocaman sarılır boynuna ince zayıf kollarıyla. küçücük ağzıyla yüzlerce öpücük kondurur yanaklarına. sabah erkenden uyanır, gelir sokulur yanına. sıcacık nefesini hissederek uyanırsın, sarılır uyumaya devam edersin. bu kadar zaman niye gelmemişim, nasıl ayrı kalmışım diye düşünüp hayıflanırsın. o kadar sever ki seni, o küçücük kalbinde, beyninde bu kadar sevgiye nasıl yer açtığını anlayamazsın. bir de şimdiden ayrılık vaktini düşünür, kahrolursun...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)