to be or not to be...

Yapacak cok sey var gibi ama aslinda hicbir sey yok. Dusunmem gereken bi sey de yok, o yuzden kafama takacak seyler aramaktayım incir cekirdegini doldurmayan. O sacmaliklar beynime hucum ettikce daha da sapitiyorum dusune dusune. Kimse olmasin istiyorum ya da herkes olsun. Istedigimde, hemen o anda... Ama yok tabi, bu da tatmin etmez, doldurmaz boslugu. Ya herkes anlasin ya da kimsenin bi fikri olmasin. Bosa gecen dakikalari saymak da cabasi...

mezun olmalı mı olmamalı mı...

Bu soruyu kendime sorali cok oldu aslinda. Cevabindan da o kadar emindim ki o aralar. Ama simdi yusufu cagirmaya basladim artik. Geri donusu olmayan bu yola girmeye var misin yok musun diye sormuslar da sanki ben de mal gibi kalmisim.

Cevabi bulmali artik.

Sıkıldım kendimden, bu dusuncelerden. Korkmaktan olmayandan. Bi de icimdeki bu anlamsiz sıkıntıdan.

Firi Fıraydey

Bilen bilir, iş yerlerinin bir çoğunda, Amerikadaki şirketlerden öğrenilip benimsenilen "free friday" muhabbeti var. Yani herkes cıkarıyor takım elbiseleri, tayyörleri, topuklu ayakkabıları geçiriyor üzerine tişörtünü, kotunu geliyor işe. İşte o günde herkes gözüme bir yabancı (tanıdık) görünüyor. Ulan birbirini 4 gün boyunca tepeden tırnaga ( Yani sacının fönünden, topuğunun boyuna)kadar süzen o kadınlar (erkeklerde daha az bu, onlar daha cok karsı cınsı suzuyorlar) gidiyor; yerlerine sakin , iyi niyetli melekler doluşuyor. Anlamıyorum ki... Tamam topuklu ayakkabı, sactaki fön ne biliyim o şık etekli gömlekli takımlar insanı bir havaya sokuyor ama kişiliğini de bu kadar ikiye nasıl bölüyor be kardesim... Hayır korkuyorum yani, ilerde ben de ruhumu satıcam, topuklu giyicem; böyle mi olucam lan?! Sadece gercek yüzüm cumaları mı ortaya cıkacak??? Haftanın dört günü snob, cumaları angel :) Off korkuyorum zaten. Hergün kendime topuklu ayakkabı falan bakıyorum internetten. Ruhumu satmalı miyim ki bu lanet şeylere? Bilemiyorum :))